tęsknota

 tak bardzo pragnę

przytulenia w noc rozgwieżdżoną

dotyku kochanka

pocałunku ust drżących

ciepła rąk

jego ramion

magicznych chwil wspominanych o świcie

straszna męka duszy zakochanej

codziennie odtrącanej

czasem jest spotkanie

biegnę na nie

z trwogą serce bije

czy ja żyję

skąd ten dystans wytworzony

jak mur straszny

nieskończony

gdzie kres jego

czy doczekam tego

ktoś powiedział

dobrze mieć za kim tęsknić

chyba nie rozumiał

jaka to męka jest

kiedy codzienność umyka

a nie ma przyjaciela

któremu dusze powierzam

który ze mną zjednoczony

jest nieobecny

oddalony

w siebie zanurzony

czekam cierpliwie

obolała dusza

z każdą chwilą słabsza

może dziś będzie sygnał od niego

jedynego