syn

syn mój

przekorę moją odziedziczył

niewątpliwie

ale serce co kocha miłością wielką

pomyślało

pokornie choć po męsku się przyznało

nie mówiąc nic nikomu wraca czasem myślami do domu

poukładany

zupełnie pracy oddany

ambitne ma plany

wrażliwe to moje słoneczko

dla mnie zawsze niczym dziecko

cudne rozumne

boże niewątpliwie

takie wrażliwe